Wordt een mensenkind geboren,
wikkel het in zachte doeken,
laat nog niets zijn rust verstoren,
wil het voor de pijn behoeden,
nog geen angsten nog geen zorgen
voor de zware dag van morgen –
liefde mag een kind beleven
en een hart aan hem gegeven.
Wordt een kind in mij geboren,
laat het kijken met mijn ogen,
laat het horen met mijn oren
wat de toekomst brengen moge:
alle zegen die zal komen
alles wat een mens kan dromen –
liefde mag ik dan beleven
en een hart aan mij gegeven.
Word ik zelf opnieuw geboren
met mijzelf nog te verlegen,
stamel ik al nieuwe woorden,
kom ik eerst mijzelf nog tegen,
zal ik nieuw en licht en klein zijn
en aan anderen nabij zijn –
liefde, liefde zal ik geven
en mijn hart om mee te leven.
Ontstaan
Het lied is in 2013 geschreven voor het kerstoratorium De verhalen, om gezongen te worden na de lezing van het geboorteverhaal van Jezus.
Inhoud
Het lied komt in drie stappen steeds dichter bij onszelf. Eerst beschrijft het de geboorte van een kind, dan de geboorte van dat kind in mij, dan mijn eigen (weder-)geboorte. Het kind van Kerstmis is niet zomaar een kind waarover een verhaal verteld wordt, het leeft ook in mij – sterker: ik moet/mag/zal zelf als dat kind geboren worden.
Het lied hoeft niet alleen met Kerstmis gezongen worden. Het kan gezongen worden over ieder kind dat wordt geboren. Dat maakt het lied ook geschikt voor een geboorte– en/of doopviering.